Lost Fan

Ania Linder

[Ania siedziała w kuchni przysłuchując się rozmowie Emily i Nadii. Coraz więcej ludzi zaczęło przewijać się przez kuchnię w poszukiwaniu jedzenia, przez ona z minuty na minutę była coraz bardziej poirytowana. Gdy ktoś trącił ją przechodząc w stronę szafek, nie wytrzymała. Zeskoczyła ze stołka i z do połowy wypitą kawą opuściła pomieszczenia. Chciała być gdzieś gdzie jest choć odrobinę spokojniej. Zamierzała posiedzieć przy pralni, ale jej oczom ukazały się drzwi do sypialni Nicka. Nie miała nic do stracenia.]

[Zapukała cicho i zajrzała do środka. Nick wciąż siedział w tej samej pozycji, zauważyła, że do tej pory się nie przebrał z koszuli i jeansów mimo, że właśnie minęła noc.]

<do Nicka> Cześć. Wybacz, że przeszkadzam, ale czy mogłabym trochę u ciebie posiedzieć? Tam nie da się wytrzymać z tymi tłumami.+-

Corey Jordison

[ Corey z ręcznikiem zarzuconym na ramiona wyszedł z łazienki. Początkowo nie zauważył Emily siedzącej na ziemi. ]

<Emily> O, Emily.. Dzieńdobry... Dlaczego siedzisz na zimnej podłodze? Wstawaj!

[ Powiedział Corey, podając jej rękę. ]

Emily Lee

[Emily wskazała dłonią w kierunku, w którym trzeba było udać się do kuchni.]

<Nadia> Kuchnia znajduje się za tamtymi drzwiami ++ [odpowiedziała cichym, pustym głosem.]

[Z kolejnego zamyślenia wyrwał ją Corey. Podniosła się z podłogi i uśmiechnęła się do niego z zaniepokojeniem.]

<Corey> Siedzę tu, bo na Ciebie czekam. Nigdzie Cię nie widziałam +- [powiedziała.]

Nicolas Sendler

[Nick spojrzał znudzonym wzrokiem na Anię, gdy weszła do sypialni. Otwarta walizka i zdjęcie Catherine leżały jeszcze na łóżku.]
<do Ani> Chyba mówiłem coś o wchodzeniu do tego pomieszczenia, nie?

[Ania nieco speszona bez słowa skierowała się do wyjścia. Po chwili jednak Nick opamiętał się. Zdał sobie sprawę, że brakuje mu normalnego towarzystwa, w miarę normalnej rozmowy z kimkolwiek. Jeszcze parę dni temu relacje z Anią świetnie mu się układały, czemu by tego nie naprawić.]
<do Ani> Nie nie... poczekaj. [Ania odwróciła się do niego] Możesz wejść, chodź [Schował papiery do walizki i zamknął ją.]

Ania Linder

[Anię zdziwiła nagła zmiana tonu w głosie Nicka. Gdy powiedział, żeby została, brzmiał jak ten sam Nick, którego tak bardzo lubiła, nim ją zaatakował. Może więc jeszcze nie było wszystko stracone. Uśmiechnęła się lekko po czym wróciła do sypialni zamykając za sobą drzwi.]

[Podeszłą powoli do łóżka i usiadła na nim, nieco dalej od Nicka. Upiła łyk swojej kawy z zakłopotaniem rozglądając się po pokoju. Wzrok zatrzymała dopiero na poobijanej twarzy Nicka.]

<do Nicka> Jak tam twoja twarz? Opuchlizna zeszła w ciągu nocy, więc mam nadzieję, że już nie boli tak bardzo... [Przerwała swój kompromitujący wywód i jeszcze raz, sztucznie rozejrzała się po pomieszczeniu.] Jakim cudem udało ci się zagarnąć całą sypialnię tylko dla siebie?+-

Nicolas Sendler

[Nick dotknął ręką w paru miejscach na twarzy.]
<do Ani> Bywało z nią lepiej.
[Na drugie pytanie Nick się nieco uśmiechnął.]
<do Ani> Wiesz.. jak zauważyłaś, potrafię zrażać ludzi do siebie, nikt i tak nie chciałby tu ze mną przebywać... [Po chwili.] A nawet jeśli ktoś by się uparł to nie zapominajmy, że tylko ja mam szyfr do zbrojowni.

<do Ani> Dlaczego znów tyle osób tu się zleciało?+-

Ania Linder

[Ania odwzajemniła uśmiech, choć wspomnienie tego co między nimi zaszło i do czego doprowadziło wciąż wywoływało w niej smutek.]

<do Nicka> Niestety miała okazję przekonać się o twoich zdolnościach do zrażania na własnej skórze... Ale to już bez znaczenia. Na pewno ktoś by chętnie tu z tobą poprzebywał, gdybyś tylko tego chciał.+-

[Mrugnęła do niego przyjaźnie z uśmiechem na ustach. Gdy zadał pytanie mimochodem spojrzała na zamknięte drzwi sypialni, za którymi słychać było przytłumione rozmowy.]

<do Nicka> Pewnie uznali na plaży, ze reszta obozu, która nie pracuje przy tratwie, lub nie idzie na wyprawę, będzie tu bezpieczniejsza w razie ataku Innych. Pewnie są tu tymczasowo.+-

Nicolas Sendler

Nadia Clark

[Nadia przyjrzała się uważnie Emily. Wyczuła niechęć z jej strony. Nie miała pojęcia czym mogła być ona spowodowana. Najwyraźniej Emily nie była w nastroju do rozmów.]
<do Emily>Dzięki. ++[Powiedziała niewyraźnie i ruszyła w kierunku pomieszczenia wskazanego przez Emily. Zauważyła Coreya wychodzącego najprawdopodobniej z łazienki, o czym świadczył ręcznik zarzucony na jego ramiona. Uśmiechnęła się niepewnie do niego.
Wchodząc do kuchni, przystanęła na chwilę. Wspaniale wyposażone pomieszczenie wywarło na niej ogromne wrażenie. Podeszła do szafek i zaczęła je powoli otwierać. Poza kilkoma paczkami ciastek, znalazła również niewielki kubek i opakowanie herbaty. Przez chwilę zawahała się. Miała pewne obawy związane z nowymi znaleziskami, jednakże skusił ją wygląd poszczególnych produktów spożywczych. Po chwili usiadła przy niewielkim stole popijając powoli herbatę. *Nareszcie ciepły napój, koniec z wodą*, pomyślała i uśmiechnęła się pod nosem.]

Ania Linder

Rachel Fox

[Uchyliła delikatnie drzwi. Myślała, że wszyscy jeszcze śpią, a nie chciała nikogo obudzić. Szczerze mówiąc, to miała ogromną nadzieję, że uda się do kuchni niezauważona. Niestety, gdy tylko wyjrzała zza drzwi zobaczyła całą gromadę ludzi przemieszczającą się po bunkrze. Zdziwiła się, że przez jedną noc mogło ich aż tylu przybyć. Zobaczyła Chestera, który właśnie zmierzał w stronę kuchni. Już miała wsunąć się z powrotem do ambulatorium, kiedy usłyszała wołanie]

<Chester do Rachel> Cześć Rachel. Idziesz na śniadanie?

[Westchnęła cicho po czym uśmiechnęła się szeroko]
<Chester> Pewnie++
[Weszli do kuchni gdzie panował straszny harmider, Rachel wiedziała, że straciła szansę na posiedzenie w ciszy. Usiadła obok Nadii opierając łokcie na stole.]

Nicolas Sendler

[Spojrzał zaskoczony na Anię.]
<do Ani> Skąd ci przyszło do głowy, że mi zależy na Chuny? Tak bardzo chciało jej się wyrwać z bunkra. Dostanie za swoje jak Inni ją dorwą, życzę jej tego... [Przez chwilę zastanawiał się, czy dobrze wyszło mu to wytłumaczenie.] A wiem, ze chodzi Im o Chuny bo już raz proponowali mi wymianę. Bunkier, radar i święty spokój w zamian za nią. Głupi byłem, że się nie zgodziłem...+-

<do Ani> Nie masz co się obwiniać Aniu [Pogłaskał ją delikatnie po ramieniu.] Mogłem nad sobą wtedy panować... a co do przyjaźni, myślę, że nie wszystko stracone.+-

Ania Linder

[Ania wyszczerzyła zęby w uśmiechu, gdy Nick zaczął się tłumaczyć. Musiała przyznać, ze brzmiał przekonująco, ale ona już nie takie rzeczy w życiu widziała.]

<do Nicka> Hmm... Skąd mi to przyszło do głowy? [Upiła kolejny, większy łyk.] No sama nie wiem, może dlatego, że na siłę próbowałeś ją zatrzymać w bunkrze, przy sobie i, jak przed chwilą powiedziałeś, nie oddałeś jej Innym gdy była taka okazja... Ale skoro mówisz, że absolutnie ci na niej nie zależy, to ja nie mam powodu, żeby ci nie wierzyć. [Wszystko to wypowiedziała z ewidentną ironią w głosie, a na koniec uśmiechnęła się przebiegle.] Zresztą to i tak nieistotne. Wróciła na plażę, do Roberta i pewnie niedługo odpłynie z wyspy.

[Gdy pogłaskał ją po ramieniu poczuła się tak jak dawniej, kiedy jeszcze wszystko było dobrze między nimi. Przestała się peszyć jego obecnością i stała się odrobinę odważniejsza. Zrzuciła klapki z nóg i wsunęła się głębiej na łóżku by usiąść obok niego.]

<do Nicka> Zapomnijmy o tym. [Uśmiechnęła się zadowolona.] To teraz twoja kolej by opowiedzieć o tym co się z tobą działo od ostatniego czasu, kiedy się widzieliśmy. Historyjki z Chuny możesz pominąć.+-

Nicolas Sendler

[Nick zmarszczył brwi słuchając Ani.]
<do Ani> Zaraz zaraz, ty mi nie wierzysz... w porządku, nie musisz w końcu.

<do Ani> Co się ze mną działo? W spiżarni jest sporo alkoholu... z tego co mi powiedzieli miałem lekką konfrontację z Robertem... Poza tym wypróbowałem sobie wcześniej broń ze zbrojowni. Całkiem dobry sprzęt, ciekaw jestem tylko skąd się to tu wzięło. Jest dość nowy... [Po chwili.] To co, może się napijemy razem? [Ania pokiwała głową na znak, że się zgadza.] To ja skoczę po coś...

[Poszedł do kuchni i jakby nigdy nic udał się do spiżarni. Wszyscy nagle zamilkli i przyglądali się mu dziwnie. Nick wziął butelkę wina, najlepszego jakie tam było i wyszedł. Zaczął szukać po szafkach jakiś kieliszków. Po chwili znalazł i wziął dwa. Tuż przy wyjściu z kuchni przystanął na chwilę.]
<do wszystkich> Co jest, kurwa? Nie przestaniecie się tak na mnie gapić? [Wychodząc.] I przestańcie tyle żreć ze spiżarni, do cholery...

[Wrócił do Ani pokazując jej wino i dwa kieliszki.]

Ania Linder

[Ania uśmiechnęła się do Nicka gdy wreszcie wrócił z winem i kieliszkami. Wzięła je od niego i nadstawiła by nalał wina.]

<do Nicka> Byle nie za dużo, bo chciałabym być trzeźwa gdyby jednak Inni zdecydowali się przypuścić atak na bunkier. I tobie radzę to samo.+-

[Cofnęła kieliszek, gdy Nick zapewnił go do połowy. Jego kieliszek skończył jako pełen. Usiedli obok siebie ostrożnie by nie rozlać alkoholu.]

<do Nicka> To za co wypijemy? Może za nowy początek i za wolność?+-