Lost Fan

Clover Diverse

[Brew Clover po raz kolejny uniosła się do góry, gdy usłyszała, jakim tonem Julie mówi do Chuny... Ta kobieta była tu praktycznie gościem, a zachowywała się jak nie wiadomo kto... Clover położyła dłonie na biodrach.]

<Chuny> Tiaaa, słyszałam wszystko... Pomysł z opłynięciem wyspy nie byłby taki zły, ale mogłaby mówić trochę innym tonem. Za kogo ona się uważa ? +- [zapytała, kręcąc głową.]

Julie-Ann Parsons

[Julie przyglądała się obu kobietom. Wyczuła, że się przyjaźnią, co nie zapowiadało się zbyt dobrze przy powodzeniu jej planu.]

<do Clover> Tak się składa, Miss Pokładu, że jestem pasażerką tego samego lotu co wy i martwię się o ósemkę pozostałych przy życiu współpasażerów, którzy zostali sami po drugiej stronie wyspy, na terenie gdzie aż roi się od Innych. Jeśli chcę, żeby przeżyli to muszę ich stamtąd wydostać jak najszybciej. Piesza wędrówka nie wchodzi w grę!+-

Clover Diverse

[Clover parsknęła, przenosząc wzrok na Julie. Poprawiła broń, bo uwierała ją w bok, milcząc przez chwilę. Nie chciała dać się wyprowadzić z równowagi. Wiedziała, że to nie ma najmniejszego sensu.]

<Julie-Ann> Słuchaj, nie mam nic do planu ratowania Twoich przyjaciół z drugiej strony wyspy, bo to nie moja działka. Też bym ich ratowała na Twoim miejscu, ale w nieco inny sposób... Nie zachowuj się jak jakaś obrażona księżniczka, której wolę wszyscy muszą spełniać. Wystarczy poprosić +- [powiedziała ze znudzeniem.]

Julie-Ann Parsons

<do Clover> Zdziałałaś coś kiedyś prośbami? Bo ja nie bardzo! Dlatego ja nie proszę, ja wymagam, żebyście zrozumieli położenie moich przyjaciół. Ludzi z tego samego samolotu co wy. [Mówiła głośno, gestykulując żywo rękami.] Jeżeli pójdę po nich pieszo, mogę tam już nie zastać nikogo!+-

Clover Diverse

[Clover zamilkła na chwilę, zastanawiając się nad sensem słów Julie-Ann. Kiedyś prosiła, żeby nie zabijano jej bliskich, ale to nigdy nie skutkowało... Spoważniała.]

<Julie-Ann> Kilka razy mi się udało, a potem przestałam prosić. Walczyłam. Teraz robię i to, i to, gdyby któraś z opcji nie poskutkowała... +- [powiedziała, patrząc na nią.]

<Julie-Ann> Rozumiem położenie Twoich przyjaciół. Ale nie ode mnie zależą losy tej tratwy. Dla mnie możecie nawet opłynąć cały świat, bylebyście wrócili z pomocą dla pozostałych +- [dodała po chwili.]

Julie-Ann Parsons

<do Clover> Wiem, że nie od ciebie to zależy, ale chciałam, żebyś to zrozumiała tak samo jak pozostali. Chcę ich tylko uratować, czy to tak wiele?+-

[Popatrzyła znacząco na Chuny, a w jej oczach pierwszy raz odkąd tu przybyła, była ta dziwna troska i strach, nie o nią, ale o ludzi których zostawiła w tak odległym miejscu.]

Chuny Parks

[Chuny przysłuchiwała się wszystkiemu w ciszy. Doskonale rozumiała Julie, ale nie potrafiła znieść kobiety, tak samo jak i myśli, ze mogłoby się coś im stać gdy popłyną na teren Innych. Ta wizja przerażała ją najbardziej.]

<do Julie> Wybacz. Wiem, że chcesz ich uratować, ale nie chcę narażać ludzi i tratwy pchając się wprost na teren Innych.+-

Clover Diverse

[Clover milczała w zastanowieniu przez chwilę. Zerkała kątem oka na Rasa, który wciąż pracował przy tratwie. Gdyby to on był po drugiej stronie wyspy, też zrobiłaby wszystko, żeby tylko go uratować...]

<Julie/Chuny> Gdybyśmy mieli wystarczająco dużo broni, może bylibyśmy w stanie się im przeciwstawić... Tylko że tratwą płyną prawie same kobiety... +- [westchnęła cicho.]

[Gdy zerknęła w bok, szukając w ten sposób odpowiedzi na trapiące ją pytania, ujrzała John'a. Stał na uboczu, udając, że nie słucha. Clover była jednak pewna, że wszystko słyszy doskonale...]

John Flurry

[John przyglądał się wszystkiemu uważnie od momentu, w którym Julie-Ann odzyskała przytomność. Zmierzył ją badawczym wzrokiem, kiedy uderzyła Chuny, a następnie Davida. Nie zrobiło to na nim wielkiego wrażenia.]

[Kiedy Julie zaczęła rozmowę z Chuny i Clover, podszedł kawałek bliżej. Przysłuchiwał się każdemu słowu, które wypowiadały. Nie bardzo obchodził go los jakichś ludzi z ogona, ale nie udzielał głosu w tej sprawie.]

[Napotykając wzrok Clover, uśmiechnął się do niej lekko. Spojrzał na kobietę wymownie, jakby chciał w ten sposób przypomnieć jej o umowie, jaka ją obowiązywała.]

Chuny Parks

[Chuny pokiwała zamyślona na słowa Clover. Przykro jej było odmówić pomocy.]

<do Julie> Luke nie zostawił nam zbyt dużo broni, a to co mamy to za mało by nawet obóz obronić. Mamy więcej broni w bunkrze, ale na nią nie ma co liczyć, bo zbrojownia jest zamknięta a szyfr do zamka zna tylko jeden człowiek...+-

Robert Douglas

[Robert milczał do tej pory, słuchając cierpliwie wszystkiego o czym rozmawiały kobiety. Kiedy Chuny zaczęła mówić o broni i o Nicku, postanowił się wtrącić, wchodząc jej w zdanie.]

<do Chuny/Julie> ...największa zakała naszej społeczności tutaj. Robi wszystko, żeby każdemu tylko utrudnić życie. Nigdy nikomu nie da tego szyfru i raczej nie otworzy tych drzwi, chyba, że Chuny go o to poprosi. [Popatrzył na kobietę.] Ale nie pozwolę na to, żeby znowu wróciła do bunkra.+-

[Spojrzał w kierunku Julie, stojącej obok tratwy.]

<do Julie> Popieram twój pomysł w stu procentach. Popłynięcie tam, pójście do kryjówki twoich ludzi i powrót z nimi na tratwie do tego obozu nie zajmie z kolei tak dużo czasu. Czekaliśmy tyle dni na wypłynięcie tratwy po pomoc, co za różnica, czy to przeciągnie się o dwa dni?

Julie-Ann Parsons

[Julie pominęła kwestię mężczyzny w bunkrze, który trzyma rękę na broni. Zaintrygowało ją, że Robert stanął po jej stronie. Pewnie myślał o swojej córce i o tym, że popłynąłby tam bez zastanowienia, gdyby jeszcze była wśród ocalałych.]

<do Roberta> Dziękuję za poparcie. Przynajmniej ty jeszcze tutaj nie myślisz tylko o sobie.+-

[Popatrzyła znacząco na Chuny i na Clover.]

David Sard

[David słuchał rozmowy pracując cały czas przy tratwie. Po słowach Roberta przerwał. pracę.]
== Robert ma rację. Tam są ludzie, tu na pewno będą bardziej bezpieczni. A te dwa dni rzeczywiście, nie zrobią różnicy.+-

Clover Diverse

[Clover zrozumiała, że słowa Julie były skierowane do niej i do Chuny. Spojrzała na blondynkę i pokręciła głową.]

<Chuny> Już wiem, dlaczego się przyjaźnimy... Egoizm nas połączył, kochana +- [powiedziała z uśmiechem.]

[Kiedy spojrzała w bok, spostrzegła, że John podchodzi coraz bliżej, jakby nie mógł się zdecydować na coś konkretnego.]

Julie-Ann Parsons

[Julie jeszcze bardziej zaskoczyła reakcja Davida. Był ostatnią osobą, którą myślała, że uda się przekonać.]

<do Davida> Dziękuję...+-

[Wlepiła spojrzenie w Chuny stojącą na tratwie i coraz bardziej zdezorientowaną wszystkim co się wokół niej dzieje.]

<do Chuny> Więc? Jak będzie? [Oparła dłonie na biodrach.]+-